Yaşamımdan dökülen kelimeler

SEVDAN BENİ    Terketmedi sevdan beni,    Aç kaldım, susuz kaldım,    Hayın, karanlıktı gece,    Can garip, can suskun,    Can paramparça...    Ve ellerim, kelepçede,    Tütünsüz uykusuz kaldım,    Terketmedi sevdan beni...   

Unuttum seni unutkanlığım… Aslında hep aklımda idin ama son zamanlarda unuttum seni. İsteyerek mi ,istemeyerek mi oldu bilmiyorum ama işte unuttum seni... Gülümsemelerini, haylazlıklarını, merdiven kayıpta bir tarafını incitmelerini… Olup olmadık şeylere gülüp, kimi zamanda ağlamanı… Gece yarısı kadınının dik göğüslerinin ucundan akan zaman gibi yavaş yavaş yürüyüşünü de unuttum. Savaşımızı hatırlar mısın? Hani bir gün ben yorgundum gündüzde doğan bir ışıltı ile yorulmuştum… Sense, yeni doğmuş bir bebek kadar canlı ve umutlu idin. Ben hayran kalmıştım o an sana. Sesinde huzuru yakalamıştım. Rüya gibiydi hüzünler… Ben seni susturmaya çalışırken sen her zamankinden daha gür akmaya başlamıştın. Unutamamıştım seni o an unutkanlığım… Karanlıkta bana koşa koşa gelişini sonsuz bir kuyunun derinliği gibi aklımda tutarım hala… Gece sessiz, soğuk, rüzgâr sinirli sinirli yol alıyordu… ay kendini tamamlamaya çalışıyordu… Güneş doğuşuna doğru hızlıca koşuyordu siyahı andır...