Uzaklar
Alıp başımı gitmek istiyorum… Görmediğim, duymadığım henüz beynimde hayalini canlandırmadığım yerler çekiyor beni… Gitmek istiyorum. Kimsenin benim nerede olduğumu bilmemesini istiyorum ve benim ne zaman nerede olacağımı bilmediğim yerleri…
Aklımda sadece o anı yaşama isteği. Hani sigara dumanının ağızlardan üfürülerek saniyeler süren yayılması gibi hızlı ve bir gece kollarınızda hiç tanımadığınız birinin olması, sabahta o kişi ile hiç bilmediğiniz bir odada uyanmanız gibi kısa ve öz zamanlar düşlüyorum…
Yavaş yavaş hayata başlıyorum… Hep merak etmişimdir uzakları. Uzaktaki düşünceleri, hayalleri, yaşayışları… Acaba her uzak olduğumuz şehirler, insanlar, düşünceler bizi düşünüyor mu diye?
Hep bende olsam dediğim olayların içinde kaybolmak istiyorum. Beni de akışın içine dahil etsinler. Ben de “ben” ve “de” kavramlarından kurtulup “biz” ve “le” olgularına kavuşmak istiyorum uzaklıklarda yanıp sönen hayatların…
İstemek yetmiyor biliyorum ama yine de istemekte başarmanın yarısı derler. Bilmiyorum… Acaba bir gün o uzaktaki düşlere yelken açabilecek miyim? Acaba “ben” i “biz” yapanlara selam verebilecek miyim? Bunu bana uzaklardaki “zaman çalıcı kuşlar” getirecek…
Sevgililer gibi özlüyorum kuşları…
eserim
16/05/08
Maltepe-istanbul
Yorumlar
Yorum Gönder